Poszukiwanie sensu życia jest jednym z najstarszych i najdonioślejszych, ale i najbardziej frustrujących zajęć ludzkości. Porażki w tym poszukiwaniu stanowią nie tylko przejaw dzisiejszych kryzysów kulturowych i cywilizacyjnych, lecz należą także do głównych ich powodów. Dzisiejsza sztuka i literatura niejako żywi się nimi. Kiedyś analizując dzieło literackie, należało odpowiedzieć na pytanie: "CO AUTOR CHCIAŁ PRZEZ TO POWIEDZIEĆ"; dziś nawet najwięksi autorzy poszukują jedynie nowych środków wyrażenia beznadziejności życia.
Michał Heller


Kiedy czytam, zawsze mam wrażenie, jakbym jadła. Natomiast potrzeba czytania jest jak nieznośny wilczy głód.

Susan Sontag


Literatura to próba zapisania na jakiś twardy dysk tego, co masz na pulpicie.
Agnieszka Wolny-Hamkało

poniedziałek, 19 listopada 2012

Bunt nie przemija



Stanisław Grochowiak

Do S...

Bunt nie przemija, bunt się ustatecznia;
Jest teraz w locie: dojrzałym, dokolnym,
Jakim kołują doświadczone orły.

Bunt się uskrzydla tak – jak udorzecznia.

Bo wpierw to było jakby piaskiem w oczy,
Turniejem chłopców na słonecznej plaży;
A teraz ciężki; teraz więcej waży.

Bunt się uskrzydla tak – jak w kamień toczy.

I pomyśl: czułość, ta świetlista kula,
Teraz dopiero w mym pobliżu plonie,
Luzując szczęki, łagodząc me dłonie.

Bunt się uskrzydla tak – jak się uczula.

  1. Zbuduj własną definicję terminu bunt.  Teraz zajrzyj do Słownika języka polskiego. Zapisz odszukaną tam definicję. Różnią się...? 
  2. Znasz termin bunt pokoleń? Czy Twoje pokolenie buntuje się jeszcze, czy jesteście pokoleniem konformistów (nie wiesz, kto to konformistaposzukaj w słowniku!)? Napisz przeciwko czemu się buntujesz i wskaż jakie zaproponowałbyś rozwiązania w miejsce tych przez siebie nieakceptowanych  
  3. Już wiesz, co to jest konformizm. Czy uważasz, że bunt i konformizm to jedyne możliwości – jedyne postawy, jakie możesz przyjąć wobec realiów życia? Spróbuj uzupełnić oś, na której zaznaczono przywołane wyżej postawy jako wartości skrajne. 
  4. W wierszu Grochowiaka jest mowa o dwóch sposobach buntowania się. Pierwszy – to bunt jakby piaskiem w oczy. Być może podmiot mówiący odwołuje się do naszych skojarzeń z dzieciństwa i  sytuacji, kiedy np. kłócące się w piaskownicy dzieci buntują się przeciwko nakazom rodziców („pożycz wiaderko Pawełkowi, przecież zaraz ci odda...”) i sypią sobie ze złością piaskiem w oczy. Ot, taki bunt naiwny... - turniej chłopców na słonecznej plaży... Drugi – to bunt dojrzały, doświadczony, stateczny, ciężki. Bunt rozumiejący, że są rzeczy, przeciwko którym buntować się nie sposób, a przynajmniej ciężko... Napisz jakie formy przyjmuje bunt Twojego pokolenia. To wciąż turniej chłopców na słonecznej plaży, czy Wasz bunt powoli się udorzecznia...? 
  5. Obejrzyj filmy i ... buntuj się przez całe życie. Bunt nie przemija.
            
      

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Pokrytykowałbyś trochę...:) Zapraszam

AddThis